Dames en heren,

Het is ongewoon dat de voorzitter van de cultuurraad een toespraak houdt tgv de Europadag - maar daar is een heel speciale reden voor, nl.de uitreiking van de Herman Teirlinckprijs.
Een korte toelichting: in 1986 werd door de toenmalige cultuurraad aan de gemeente voorgesteld zo mogelijk jaarlijks een Herman Teirlinck prijs uit te reiken: de cultuurraad nomineert de kandidaten, het gemeentebestuur reikt de prijs uit.
De prijs werd ingesteld als waardering voor het werk van Herman Teirlinck, bekend schrijver en gedurende vele 10tallen jaren illustere inwoner van Beersel. Hij is bedoeld om personen of verenigingen te bekronen die zich uitzonderlijk verdienstelijk hebben gemaakt op cultureel vlak of waarvan de prestatie een weerklank heeft gevonden tot ver buiten onze gemeente.

De nominatie van Wilhem Pauwels - we kennen hem beter als Wilchar- was in eerste instantie geen vanzelfsprekende keuze.
Hij woont sinds 1960 in Alsemberg, maar is altijd Brusselaar gebleven. Maar was ook Herman Teirlinck zelf geen ingeweken Brusselaar? En is kunst in se niet grensoverschrijdend in elke betekenis van dit woord?
Wilchar werd genomineerd (ik citeer) "omwille van zijn ganse oeuvre, voor het engagement dat eruit spreekt en voor het universeel karakter van zijn werken waardoor hij de gemeentegrenzen ver overstijgt". Welke techniek hij ook gebruikt, of het nu gaat om grote schilderijen op doek, affiches of volksprenten, elk werk op zich getuigt van dit engagement, van zijn strijd tegen kapitalisme, facisme en sociale onrechtvaardigheid, van zijn liefde voor de kleine mens, de sukkelaar. In de website over hem wordt het op een prachtige manier ongeveer zo geformuleerd:
"Deze anarchist met een groot hart, deze eeuwige bestrijder van alle onrecht is een schitterend kunstenaar, van wie de werken en de toon die eruit spreekt niemand onbewogen laten."
Wilchar is bijna 93 jaar jong, maar blijft nog altijd even bevlogen en enthousiast, eerlijk en authentiek. Ik bewonderde reeds de kunstenaar Wilchar; tijdens een recente ontmoeting heb ik de mens erachter leren kennen en waarderen.

Mijnheer Wilchar, gij hebt steeds uw gevoelens en opvattingen in uw werken gelegd; ik kan niet tekenen of schilderen, maar ik kan ook onvoldoende verwoorden wat ik allemaal - namens heel de Beerselse cultuurraad - zou willen vertellen.

We zijn burgemeester Casaer en gans het gemeentebestuur heel dankbaar dat zij op ons voorstel ingegaan zijn, ook om op deze Europadag de prijs uit te reiken. Is er inderdaad een mooiere dag om deze universele Beerselse Brusselaar - of is het Brusselse Beerselaar?-te huldigen?
Ad multos annos, mijheer Wilchar -dat ge nog lang moogt genieten van het stukje paradijs dat gij, beneden in de Kluts, bewoont.